از دیرباز انسان تمایل زیادی به کشف اعماق فضا داشته است. در نهایت امروزه
بشر در مرحله ای است که می تواند به فضا سفر کند . در حال حاضر تعدادی از
شرکت های خصوصی و عمومی فضایی در حال آماده سازی برای Space Race 2.0
هستند، Space Race 2.0 یک رقابت (بسیار پرهزینه) است که انسان را به کشف
پاسخ هایی در مورد کیهان و اکتشاف سرزمین های جدید برای نوع بشر نزدیک تر
می کند
اگرچه این شرکت ها هنوز در حال رقابت هستند، اما تغییر اولویت ها و
بودجه های محدود سرپرستی NASA در اکتشافات منظومه ی شمسی و فراتر از آن را
زیر سؤال برده است. در حال حاضر، سازمان های خصوصی مثل SpaceX و Virgin
Galactic سرمایه ی زیادی را برای مهندسی موشک های سریع تر، بزرگتر و بهتر
در نظر گرفته اند
این خبر خوبی است؛ زیرا اگر انسان به دنبال زندگی روی سیاره های
دیگر یا یک سیاره ی جدید برای خود باشد، باید امروز بیشتر تلاش کند.
مهندسان و دانشمندان باید به توسعه ی سیستم های پشتیبانی از زندگی
بپردازند، منابع مطمئن آب و سوخت را پیدا کنند، بتوانند بر آثار منفی زندگی
فضایی بر بدن غلبه کنند و راه سریع تر برای سفر را پیدا کنند
هنوز انسان باید راه زیادی را طی کند. اما فرستاندن یک فرد متوسط
به ماه و فراتر از آن، هدف دور از دسترسی نیست. اما این اتفاق چه زمانی رخ
خواهد داد؟ چه زمانی انسان ها به دنیای بیگانه قدم خواهند گذاشت؟اواخر
۲۰۱۷: مأموریت فالکن هویSpaceX قصد دارد فالکن هوی را برای اولین بار قبل
از پایان سال ۲۰۱۷ راه اندازی کند. به این دلیل که موشک فالکن هوی قابلیت
استفاده ی مجدد را دارد، می تواند تنها با یک سوم هزینه ی نسل بعدی
فضاپیمای عملیاتی، Delta IV Heavy بار مفید به فضا منتقل کند. این هزینه ی
اولیه ی پائین به این معنی است که سازمان های بیشتری قادر به اجرای آزمایش
در فضای خارجی خواهند بود. یکی از این آزمایش ها سفر خورشیدی LightSail از
شرکت Planetary Society است که اوایل ۲۰۱۸ روی سکوی فالکن هوی اجرا خواهد
شد
عملکرد موشک فالکن هوی از شرکت SpaceX درست مثل نام آن است. ۲۷ موتور
موشکی وزن این موشک ۷۰ متری (۲۲۹ فوتی)، ۱.۴ تنی (۳.۱ میلیون پوندی) را
کاهش داده اند. این وزن زیاد است اما قدرت حمل بار مفید، آن را ارزشمند می
سازد، این موشک قادر به حمل ۶۳۸۰۰ کیلوگرم (۱۴۰۶۶۰ پوند) تجهیزات، محموله و
مسافر به مدار زمین است. این مقدار وزن برای شاتل فضایی با ارتفاع یکسان
از سطح دریا، دوبرابر خواهد شد.۲۰۱۸: آماده سازی برای توریسم فضاییSpaceX
قصد دارد در سال ۲۰۱۸ برنامه های بیشتری را نسبت به گذشته اجرا کند که از
جمله می توان به ارسال سی موشک به مدار زمین اشاره کرد (در سال ۲۰۱۷، ۲۰
موشک). این شرکت با دستیابی به داده های بیشتر می تواند فناوری خود را برای
پرتاب ایمن و ارزان موشک ها کامل کند. در نهایت، این سفینه ی کم هزینه و
ایمن، توریسم فضایی را امکان پذیر می سازد. SpaceX امسال اعلام کرد در سال
۲۰۱۸ دو انسان را به مدار ماه خواهد فرستاد
Virgin Galactic هم در حال آماده سازی برای ارسال اولین فضانوردهای خود به
فضا قبل از پایان فوریه ی ۲۰۱۸ است. البته سفینه ی فضایی قبل از رفتن
مسافران به سکو، چند تست پرواز را انجام خواهد داد
قبلا فضاپیمایی به نام VSS Unity پنجمین پرواز لغزشی (glide
flight) خود را در سال ۲۰۱۷ کامل کرد، مسیر این پرواز مستقل از مسیرعمودی
موشک های فضایی قدیمی بود. این نوع پرواز بدون نیاز به نیروی پیشرانه انجام
می شود. در اولین ماه های سال ۲۰۱۸، پرواز ها به خط کارمن نزدیک می شوند،
این خط مرز رسمی بین جو زمین و فضای خارجی است که در ۱۰۰ کیلومتری (۶۲
مایلی) بالای سطح زمین قرار دارد
تقریبا در همین زمان یعنی اوایل ۲۰۱۸، دانشمندان به تست LightSail 2
خواهند پرداخت، سفینه ای که با کنترل قدرت فوتون های خورشیدی و بدون نیاز
به محفظه ی سوخت یا رانشگر در فضا حرکت می کند. LightSail2 یک سفینه با
سرمایه گذاری شهروندان است که توسط Planetary Society (بزرگترین سازمان
غیرانتفاعی که به بهبود اکتشافات فضایی می پردازد) ساخته شده است، این
سفینه اثباتی برای این ادعا است که سفر خورشیدی می تواند سفینه را به سمت
فضای عمیق تر سوق دهد. یک سفینه ی بدون سرنشین با انرژی نور قبل از تست
پرواز در ارتفاع ۷۲۰ کیلومتری از سطح دریا (۴۴۷.۴ مایل) روی موشک فالکن هوی
آزمایش خواهد شد.۲۰۱۹: رصد و توریسم فضاییبلو اورجین، شرکت خدمات فضایی که
توسط مؤسس آمازون، جف بیزوس تأسیس شده است اخیرا اعلام کرده که تعدادی
توریست را تا قبل از آوریل ۲۰۱۹ به فضا بفرستد. مسافر ها در گروه های شش
نفره سوار یک موشک ۱۸ متری می شوند و تا فاصله ی ۱۰۰ کیلومتری از سطح زمین
را طی خواهند کرد. در این سفر، می توانند پرواز در وضعیت جاذبه ی صفر را هم
تجربه کنند. سه چتر نجات مستقل و یک سیستم ضد رانش تضمین می کنند مسافران
فرود آرامی را روی زمین خواهند داشت. البته این تجربه ارزان نخواهد بود،
قیمت بلیط برای رفتن به سکوی New Glenn و رفتن به مدار زمین بین ۱۵۰ تا ۲۵۰
هزار دلار تخمین زده شده است. و طبق گزارش ها تاکنون ۷۰۰ نفر برای پروژه ی
توریسم فضایی رقابتی Virgin Galactic ثبت نام کرده اند
برنامه ی بلو اورجین در سال ۲۰۱۹، اضافه کردن موشک های دو و سه مرحله ای
است. این موشک ها قابلیت استفاده ی مجدد دارند، طول آن ها ۹۹ متر (۳۲۶ فوت)
است و می تواند بار را با هزینه ی نسبتا پائینی منتقل کنند، این موشک ها
با موشک ها فالکن هوی شرکت ایپیس ایکس در رقابت هستند
ناسا هم قصد دارد تلسکوپ جیمز وب را در سه ماهه ی اول ۲۰۱۹ راه اندازی
کند. این تلسکوپ با اشعه ی مادون قرمز به کاوش منظومه ی شمسی می پردازد تا
بدین ترتیب مراحل شکل گیری و رشد منظومه ی شمسی را بررسی کند؛ این تلسکوپ
به واسطه ی ۱۸ بخش آینه ای شش ضلعی، ۱۰۰ مرتبه قدرتمند تر از تلسکوپ فضایی
هابل است. تلسکوپ جیمز وب با قطر آینه ی ۶.۵ متر (قطر آینه ی هابل تنها ۲.۴
متر است)، قادر به کشف رویدادهایی مثل شکل گیری کهکشان ها است که به زمان
بیگ بنگ برمی گردد. این تلسکوپ تمرکز ویژه ای بر کشف سیاره های جدید قابل
سکونت خواهد داشت.۲۰۲۰- ۲۰۲۵ : «متکی به زمین» و فراترمریخ پیمای
کیوریاسیتی به سؤال هایی مانند یافتن آب مایع تا کشف موجودات زنده در سطح
سیاره ی سرخ، و بعضی سؤال های اساسی مرتبط با این سیاره پاسخ داده است
با این حال، این اطلاعات سؤال های بیشتری را در مورد وجود عناصر
دیگر به وجود آورده است. در تلاش برای پاسخگویی به وجود اکسیژن در جو مریخ،
و میزان تراکم آن، جانشین کیوریاسیتی، مریخ پیمای Mars 2020 مجهز به
سنسورها و واسطه ها به مریخ خواهد رفت. اطلاعات مربوط به تراکم اکسیژن در
صورتی حائز اهمیت است که انسان شخصا قادر به بازدید از سیاره ی سرخ باشد،
که در اوایل سال ۲۰۳۰ این پروژه عملی خواهد شد.تلسکوپ جیمز وب با قطر آینه ی
۶.۵ متر (قطر آینه ی هابل تنها ۲.۴ متر است)، قادر به کشف رویدادهایی مثل
شکل گیری کهکشان ها است که به زمان بیگ بنگ برمی گرددبرای سکونت و مهاجرت
به سیاره های دیگر، پیش نیازهای دیگری هم لازم است. NASA سه فاز لازم را
برای رسیدن به این هدف تعیین کرده است. در فاز اول ناسا موسوم به «متکی به
زمین»، تست هایی در مورد امکان زندگی در فضا و تحقیقات بیشتر خارج از ISS
ادامه خواهند یافت. در فاز دوم («زمینه ی اثبات»)، از عملیات ماه برای
دستیابی به راه های بازگشت ایمن انسان به زمین استفاده می شود. در نهایت با
تکمیل این مراحل، فاز سوم ("مستقل از زمین") تکمیل می شود که در آن انسان
به طور کاملا مستقل می تواند به مریخ سفر کند
تنها ۵۰ سال از اولین فرود انسان به سطح ماه می گذرد که ناسا در حال آماده
سازی یک سفینه ی سرنشین دار دیگر برای مسافرت به فراتر از ماه است.
فضانوردها با سفینه ای موسوم به اوریون به این سفر خواهند رفت که با
استفاده از سیستم پرتاب فضایی (NASA (SLS، یک واسطه ی پرتاب پیمانه ای
سنگین، بلند می شود. SLS مشابه هوی فالکن شرکت اسپیس ایکس است و قدرت حمل
بار ماکزیمم آن ۷۰ تا ۱۳۰ تن (۱۵۰ هزار تا ۲۹۰ هزار پوند) است
البته این فضاپیما در ابتدا چند تست بدون سرنشین انجام خواهد داد.
اولین مأموریت به نام Exploration Mission - 1، اواخر سال ۲۰۱۸ اجرا خواهد
شد. SLS سفینه ی بدون سرنشین را به ماه خواهد فرستاد که در فاصله ی ۱۰۰
کیلومتری (۶۲ مایلی) از سطح ماه در مدار این سیاره قرار خواهد گرفت و از
جاذبه ی آن برای رفتن به اعماق فضای کشف نشده استفاده می کند. هدف این
مأموریت بررسی بقای انسان در سفر به سیارات دور است
دومین مأموریت (Exploration Mission-2) برای آگوست ۲۰۲۱ برنامه
ریزی شده است که اولین تست سرنشین دار NASA برای رفتن به فراتر از ماه است.
به نقل از بیل هیل، جانشین رییس توسعه ی سیستم های اکتشافی ناسا،:در این
مأموریت، تعدادی تست را برای نمایش عملیات ضروری از جمله برنامه ریزی
مأموریت، عملکرد سیستمی، واسطه ی کارکنان و کنترل و هدایت در اعماق فضا
اجرا خواهیم کرد
برای دستیابی به گشتاور کافی و سفر به دور ماه، این سفینه ی فضایی
چرخش های متعددی به دور زمین خواهد داشت که باعث روشن شدن رانشگرهای آن می
شود. فضانورد در چرخش ثابت خود به دور ماه، به جمع آوری داده هایی پرداخته و
قابلیت های سفینه را برای پرواز بین سیاره ای تست می کند.۲۰۲۲: قابل سکونت
ساختن مریخدر حالی که ناسا اکتشافات دهه ی ۲۰۲۰ را به حفظ سلامت انسان ها
در فضا اختصاص داده است، اسپیس ایکس برای ایجاد زیرساختی با هدف مهاجرت
انسان، برنامه ریزی می کند. اسپیس ایکس پیش بینی می کند بتواند اولین سفر
۵۴.۶ میلیون کیلومتری خود به مریخ (۳۳.۹ میلیون مایلی) را در سال ۲۰۲۲ آغاز
کند
بر اساس آخرین اخبار، ایلون ماسک برنامه های خود برای ساخت موشکی بسیار
بزرگتر و قدرتمندتر از سیستم مأموریت فضایی NASA و موشک سازمان خود BFR
فالکن هوی، را اعلام کرده است. این موشک بزرگ، سوخت کافی را برای انتقال
انسان ها به مریخ و حتی امکان مسافرت شهر به شهر در زمین را فراهم می کند
این موشک ۱۰۶ متری (۳۴۷.۷ فوتی) با تحمل بار بیش از ۱۵۰ تن، رکورد
فعلی انتقال بیشترین بار (شامل محموله، سوخت و مسافر) به مدار را خواهد
شکست و کمترین هزینه را برای هر سفر خواهد داشت
BFR برای رسیدن به ماه از مخازن سوختی که قبلا در مدار زمین قرار
گرفته اند استفاده می کند، در مدار شتاب می گیرد و برای یک مسافت طولانی
سوخت گیری می کند. طبق برنامه ی اسپیس ایکس، زمانی که موشک در مدار است،
مجددا سوخت گیری می کند تا بتواند ظرفیت حمل بار و مسافت را توسعه داده و
ایمن به زمین بازگردد
تست هایی که تا کنون اجرا شده اند، نشان می دهند امکان سوخت گیری
مجدد موشک در فضا وجود دارد. ناسا در سال ۲۰۱۱ به اجرای مأموریت سوخت دهی
مجدد روباتیک پرداخت و با موفقیت انتقال پیشرانه ی روباتی را روی سکوی
ایستگاه فضایی بین المللی به پایان رساند
اسپیس ایکس پیش بینی می کند که آنها بتواند تا سال ۲۰۲۲، حداقل دو سفینه ی
باری را روی مریخ فرود بیاورد و به این ترتیب سکونت گاهی را برای انسان ها
ایجاد کند. هدف اصلی مأموریت های اولیه، یافتن یک منبع مطمئن آب روی سطح
مریخ است.۲۰۲۴: مأموریت های سرنشین دار BFRدو سال پس از آنکه سفینه های
باری زیرساخت مناسبی را تشکیل دادند، SpaceX انسان ها را برای مهاجرت و
سکونت به مریخ خواهد فرستاد. مسافرهای ماژول ۴۰ کابینه ی BFR اولین کسانی
هستند که یک سفر بی سابقه را تجربه خواهند کرد
ایلون ماسک، این روند را یک خط زمانی جهشی می خواند که ممکن است بر اساس
انتظارات SpaceX نباشد: به دلیل تطبیق های سیاره ای و معیارهای دیگری مثل
پیش نیازهای توان خورشیدی و محدودیت سوخت، چشم انداز مأموریت سفر زمین به
مریخ به گفته ی Wired تنها چند هفته خواهد بود. و بخش های دیگر هم سرجای
خود قرار خواهند گرفت، البته نه BFR و نه نمونه ی قبلی آن فالکن هوی، هنوز
مأموریت موفقیت آمیزی نداشته اند.اگر مأموریت BFR به مریخ با موفقیت انجام
شود، این فضاپیما به عنوان بخشی از پروژه ی مهاجرت به مریخ، برای ساخت یک
واحد تولید سوخت، مصالح لازم را به مریخ خواهد برداگر مأموریت BFR به مریخ
با موفقیت انجام شود، این فضاپیما به عنوان بخشی از پروژه ی مهاجرت به
مریخ، برای ساخت یک واحد تولید سوخت، مصالح لازم را به مریخ خواهد برد. این
برنامه، کربن دی اکسید موجود در جو مریخ را تخلیه کرده و آن را با استفاده
از توان خورشیدی به سوخت CO4 منجمد تبدیل خواهد کرد.۲۰۲۵-۲۰۳۰: یک سال در
فضاSpaceX در اوایل ۲۰۲۰ آماده ی فرستاندن انسان برای زندگی در فضا خواهد
بود اما ناسا در این زمینه محتاط تر عمل می کند. برنامه ی این سازمان فضایی
دولتی، فرستادن فضانوردهایی به مدار زمین به مدت یک سال و بررسی آمادگی آن
ها برای زندگی در یک سیاره ی متفاوت خواهد بود
در مارس ۲۰۱۶، فضانورد ناسا به نام اسکات کلی، یک مأموریت مشابه یک ساله
را در ایستگاه فضایی بین المللی انجام داد، هدف این مأموریت بررسی، آثار
جاذبه ی صفر بر بدن انسان و مفهوم آن برای مسافرت فضایی آینده به مریخ است.
با این حال برخلاف مأموریت کِلی، مأموریت ۲۰۲۱ ناسا انسان ها را به مدار
ماه خواهد فرستاد. افراد در این آزمایش در یک گذرگاه فضایی عمیق قرار می
گیرند، این گذرگاه یک ایستگاه مشابه ISS است که به عنوان یک میدان تست برای
مأموریت های آینده ی فضایی از جمله مأموریت های بعدی به مریخ عمل می کند.
این ایستگاه در پنج مأموریت ساخته می شود، که در چهار مأموریت آن انسان
حضور خواهد داشت. آثار یک سال زندگی در مدار ماه بر بدن انسان، که به
عواملی مثل چرخه های مختلف روز و شب و تشعشعات خورشیدی وابسته است، هنوز
ناشناخته هستند.دهه ی ۲۰۳۰: ناسا انسان ها را به مریخ خواهد فرستادپنج سال
پس از مأموریت های سرنشین دار اسپیس ایکس به مریخ، ناسا برای فرستادن سفینه
ی فضای خود به سیاره ی سرخ برنامه ریزی خواهد کرد. با استفاده از نمونه ها
و داده های مریخ پیماهای Mars 2020 و کیوریاسیتی، ناسا قبل از فرستادن
سفینه ی سرنشین دار خود از گذرگاه عمیق فضایی، به بررسی بقا و زندگی انسان
در سطح مریخ خواهد پرداخت.